Poradnik: Jak układać kostkę brukową?

Kiedy potrzebujemy trwałej i elastycznej nawierzchni parkingu, podjazdu czy chodnika, naszym naturalnym wyborem są kostki brukowe, jakich dostępność na rynku jest obecnie ogromna. Ich właściwości w zupełności wystarczają do zaspokojenia wszystkich naszych potrzeb, a do tego można je bez najmniejszego problemu dopasować estetycznie do otoczenia nie zależnie od tego, czy jest to otoczenie kameralne domu, czy miejsce użyteczności publicznej.

Wielką zaletą tego rozwiązania jest łatwość jego realizacji, utrzymania w odpowiednim stawie i odbudowy, jeśli zajdzie konieczność rozmontowania nawierzchni. Trzeba jednak mieć na uwadze, że rodzaj wykorzystywanej kostki powinien być zawsze dopasowany do tego, jak bardzo obciążona będzie nawierzchnia oraz jakie ryzyko zniszczeń się pojawi.

Jeśli po danej nawierzchni będą poruszać się tylko piesi, można spokojnie zastosować kostkę o grubości 6 centymetrów, a w przypadku tarasu może to być nawet jedynie 4 centymetry. Jeśli obciążenia będą wyższe, potrzeba kostki o grubości 8 lub 10 centymetrów. 6 centymetrów to zwykle standard dla podjazdu dla samochodu.

Planowanie

Kostka może być spokojnie układana nawet na dużych powierzchniach bez robienia dylatacji. Mimo to, potrzebny jest jednak jakiś sposób odprowadzania wody z powierzchni, ponieważ kostka nie przepuści jej w wystarczających ilościach. Nachylenie to najłatwiejsze rozwiązanie tego problemu, ale można zastosować też rynienki.

Niezbędne prace

Wszystkie inwestycje polegające na układaniu kostki brukowej zawsze układane są w zgodzie z takim samym schematem ogólnym:

- usuwanie warstwy gruntu w miejscu, gdzie pojawi się kostka (korytowanie);

- budowa odwodnienia (element opcjonalny);

- układanie krawężników;

- stabilizacja gruntu i wykonani pełnej podbudowy;

- ułożenie i zagęszczenie powierzchni (zawibrowanie);

​

Korytowanie to po prostu wykopanie rynny, w której znajdą się potem kostki. Musi ona mieć od 20 do 50 centymetrów głębokości w zależności od grubości samych kostek i podbudowy. Na dobrym gruncie rynna może być trochę głębsza, na gruncie grząskim powinna być głębsza. Jeśli poruszać się będą po nawierzchni także ciężkie samochody, trzeba dołożyć kilak centymetrów podbudowy, a więc i pogłębić wykop.

Korytowanie dla ścieżek czy dla tarasu często można wykonać przy pomocy łopaty. Jeśli będziemy budowali większy plac lub podjazd, lepiej jest zazwyczaj skorzystać z cięższego sprzętu. Ziemia zazwyczaj musi zostać wywieziona, więc bardzo ułatwi co całą sprawę. Należy pamiętać, by dno wykopu odpowiadało pod względem kształtu płaszczyzny planowanej drodze, czyli musi cechować się takim samym nachyleniem.

Specjalne odwodnienie zazwyczaj nie jest konieczne. Staje się ona niezbędna tylko na większych powierzchniach, ponieważ w ich przypadku nie można zrobić odpowiedniego spadku. Potrzebna będzie także tam, gdzie nie ma możliwości sterowania spadem, na przykład na podjeździe.

Krawężniki montujemy wzdłuż obramowania nawierzchni. Krawężniki chodnikowe wystarczą do ścieżek czy tarasu, ale do podjazdu lepiej już będzie wykorzystać krawężniki drogowe. Dobrym zwyczajem jest zaplanować chodnik czy podjazd tak, by nie było potrzeby przycinania kostki brukowej.

Zadaniem krawężników jest także wyznaczanie powierzchni i ogólnie całej płaszczyzny nawierzchni. Wytyczenie ułożenia krawężników wykonuje się zazwyczaj poziomicą laserową i zwykłym sznurkiem.

Kiedy budujemy nawierzchnię liniową, spadek powinien być kształtowany poprzecznie do osie drogi tak, by woda odchodziła w obie strony, nie przepływała przez całą powierzchnię.